Peki kimdi bu Faysal abi, sizin ofiste ne işi vardı? diye soracak olursanız; kim tanıştırdı, nereden geldi, nasıl o kadar süre takıldı bizimle, ne iş yapmaya çalışıyorduk, o noktaya nasıl geldik, biz de o gün bugündür bir anlam veremedik.
Mustafa abi gözlüğünü yerleştirdi, yavaşça koltuğunu döndürdü: Tabi Muhammetçiğim ne demek, şurada kısa bir işimiz var, sonra tamamen sana odaklanacağım dedi, işini bitirdi ve evet seni dinliyorum dedi. Yurt dışında biraz para var abi, dedim.
Siz de böyle keyifli anlar yaşayıp bol bol rezil olmak istiyorsanız, müşterilerinize Karbonat Erol, Komodin Bahattin, Dikiş Tutmaz Sabri gibi isimler bulup günde kırk defa tekrarlayın kendi aranızda. Karbonat Erol'a benzettiğiniz birine Erol abi dediğinizde beni hatırlarsınız.
Her ziyaretinizde sizi odaya almadan önce kesinlikle bu şekilde telefon görüşmesi başlatır ve sizi görüşmenin ortasında odaya aldırırdı. Yarısını duymanızı istediğiniz görüşmesinde karşıdakine “biz yeni bi'bakış açısı getirdik, bi'vizyon bi misyon belirledik” diye baskı yaparken, karşıdakinin ise yalnızca “abi vade ne olacak, ürünüm ne zaman gelecek” gibi sade bir sorunun cevabını almaya çalışan "bakış açısı ve vizyon mağduru" biri olduğunu anlardınız.
Meğer arkadaşımın da benim de fark edemediğimiz, milyon euroluk bir detay varmış bu fotoğrafta. Ortadaki kilogramın yukarı kısmına doğru bir mavi harita var ya...
Yıllarca çalışıp nasıl üç milyon dolar kazanılamayacağını çok iyi biliyorum. Çünkü ben kazanamadım.